المان پارک روجیار

شواهد و قرائن از شهر سنندج که مردم محلی به آن کرسان korsan  و مردم دیگر شهرهای کردنشین به آن سنه sna می گویند حاکی از تاریخی چند هزار ساله دارد که بر اثر زلزله و شاید هم ویرانگری های سلجوقیان از رونق افتاد و تا اردیبهشت 1016 شمسی ( 1637 میلادی ـ 1046 قمری) به عنوان یک قلعه و روستای متروکه به حیات خود ادامه داد. حوادث سیاسی در زمان شاه صفی منجر به تخریب قلعه های چهارگانه ی حکومت اردلان شد و مردم به فرمان سلیمان خان اردلان، شهر سنه را به عنوان مرکز حکومت بازسازی کردند که بعدها به دلیل دژی که در مرکز شهر قرار داشت به سنه دژ و در نهایت به سنندج مشهور شد به دلیل وجود قلعه ی حکومتی و انبوه عمارت های بزرگ با ایوان های بلند و سه دری ها و پنج دری های ارسی دار و نیز وجود بازار بزرگ و کاروانسراهای پر رونق و مسجدها و مدرسه ها و گرمابه های فراوان با مردمانی دانشمند و آداب دان و خونگرم و مهربان و مهمان نواز به عروس شهرهای غرب ایران مشهور شد و در احاطه ی باغ های پر درخت و کوه های پیرامونش بر بهشت خدا فخر می فروخت .

دریغا که آن همه آثار و ابنیه دستخوش تاراج زمان شدند و تنها اندکی مانده که در این مکان نمادهایی از آنها را به تصویر کشیده ایم. از راست به چپ:

1. عمارت خسروآباد: محل زندگی امان الله خان و خسرو خان و شرف الملک اردلان و نیز مستوره اردلان ( شاعر و ادیب و متشرع دوران قاجار و اولین زن تاریخ نویس)
2. عمارت ملا لطف الله شیخ الاسلام که امروزه به موزه تبدیل شده و هفت دری ارسی دار آن از جمله ی چند ارسی بزرگ و زیبای ایران به شمار می آید.
3. پل قشلاق که نمادی از مهارت و کاردانی معماران بومی سنندج به شمار می آید و پس از چند صد سال از بنای آن، هنوز پا برجا و مستحکم مانده است.
4. عمارت و کلاه فرنگی مرحوم مشیر دیوان که از بناهای مشهور دوران قاجار به شمار می آید.
5. مسجد جامعه و مدرسه ی دارالاحسان که از آثار مرحوم امان الله خان اردلان است و محل اتفاق های فرهنگی بی شمار در تاریخ سنندج به شمار می آید و به واسطه ی نقش این مدرسه در جهان اسلام، سنندج به دارالعلم مشهور شد.
6. تندیس آزادی از آثار استاد هادی ضیاء الدینی نقاش و مجسمه ساز بلند آوازه ی سنندجی.
7. کوه های آبیدر بزرگ و کوچک که به زبان شیرین کوردی به آنها ئاویه ر گفته می شود از نمادهای مورد علاقه ی مردم سنندج محسوب می شود نام این کوه در یشت های اوستا به عنوان اوشیدر و محل الهام دوم زرتشت پیامبر آمده است.